Start w City Trail dla mnie i moich zawodników miał być zwykłym przetarciem przed kluczowymi przygotowaniami do sezonu.
Plan dla naszego teamu był prosty, mocno się zakwasić i dać z siebie wszystko. Na miejscu okazało się, że trasa jak to zimą bywa jest mocno obłocona. W mojej głowie padło pytanie kolce czy startówki?Po rozgrzewce stwierdziłem jednak, że nie jest tak źle i wystartuje w startówkach.
Po starcie już po pierwszych 100m żałowałem swojej decyzji. Niestety błoto zaczęło się przyklejać do butów i nie mogłem znaleźć przyczepności. Każdy zakręt praktycznie hamowałem do zera aby się nie wywrócić. Cała energia mi uciekała. Pierwsze 2 kilometry prowadził Andrzej Witek. A za nim czterech biegaczy Gorzelańczyk Jakub, Kulik Robert ja i Damian Dyduch ( mój podopieczny). W pewnym momencie miałem chęć na poprowadzenie biegu. Pomyślałem może uda mi się uciec lub rozerwać grupę? W chwili gdy przyspieszyłem i zobaczyłem, że "gubię nogi", zwątpiłem i zostałem na swojej 4 pozycji.
Na 3,6 km do mety czułem, że chłopaki odjeżdżają. Całkowicie się rozkojarzylem. Damian mnie wyprzedził i gonił chłopaków. Z mojej strony czułem, że "puściłem" bieg i bardziej emocjonowałem się czy Damian dogoni chłopaków. Nawet znalazłem siłę, aby mu głośno krzyczeć. Finalnie dobiega na 4 pozycji ze stratą 11 sek. do zwycięzcy 15:26. Ja wbiegam na metę z czasem 15:39 w komforcie. To chyba nie był mój dzień, aby się sponiewierać. Jestem strasznie na siebie zły. Miejsce pewnie lepsze by nie było, ale plan był się zmęczyć i dać z siebie wszystko. Przecież to był główny cel tego startu.
Nie daleko za nami przybiegli nasi juniorzy Fabian Swiatek 16:47 i Maks Błasek z czasem 18:19. Fakt, że w treningu do prędkości startowych jeszcze u nas daleka droga. Nasz występ nie był zły, ale szczerze liczyłem na coś bardziej spektakularnego. Może inny razem. Zwłaszcza, że zamierzamy troszkę przyspieszyć w treningu. Jak nie zmienią się plany za miesiąc powtórka. 🙂